Waarom economen zo vaak miskleunen

Deze blog als een korte nieuwsflash met bijhorende oratie van Henk Folmer genaamd: ‘Waarom economen zo vaak miskleunen’ (PDF). Het is een keertje interessant om dit rapport aandachtig te lezen en een reflectie te maken naar de traditionele economische berichtgeving. Niets iets om zomaar te slikken maar als uitnodiging om ons toch wat diepgaander vragen te stellen bij de situatie. Als we op zoek zijn naar oplossingen dan zullen we die niet vinden binnen hetzelfde denken dat telkens tot hetzelfde probleem leidt. Hierbij de samenvatting van deze oratie.

Validatie

De economische wetenschap ligt zwaar onder vuur van zowel economen, andere sociale wetenschappers als beleidsmakers in politiek en bedrijfsleven. Kern van de kritiek is dat een aanzienlijk deel van het economische onderzoek irrelevant is voor beleidsonderbouwing en dat verklaringen en voorspellingen vaak onjuist zijn. In deze oratie wordt deze kritiek onderzocht voor wat betreft het belangrijkste paradigma in de moderne micro-economie, het standaard neoklassieke model. Een fundamentele tekortkoming van dit paradigma is dat economische begrippen onvoldoende gevalideerd worden waardoor niet de juiste data worden verzameld en dat de verkregen data op onjuiste wijze geanalyseerd en geïnterpreteerd worden.

Veronachtzaming

Een ander mankement is veronachtzaming van gedragsbeperkende factoren als normen, waarden, attitudes, sociale en ruimtelijke structuren wat leidt tot misspecificatie van verklarings- en voorspellingsmodellen. Volgens standaard econometrische theorie betekent dit dat verklaringen en voorspellingen verkregen met dergelijke modellen vertekend zijn. Via een vergelijking met de sociologische theorie en methodologie wordt geconcludeerd dat integratie van micro-economie met sociologie, psychologie en geografie tot een holistische benadering noodzakelijk is om economisch gedrag op adequate wijze te verklaren en te voorspellen.

Relatie met biflatie?

Biflatie biedt ons de flexibiliteit die nodig is om onze economie te herstellen. Dit betekent dat een ‘bottom up’ en ‘top down’ benadering mogelijk wordt, iets dat in een eenzijdig inflatoire wereld niet mogelijk is en/of op z’n minst heel lang zou kunnen duren. Vanaf heden is het ‘relatief economische wetenschappen’, dogmatisme is immers geen goede graadmeter om voorspellingen te doen. Het zou wel eens tot een nachtmerrie kunnen leiden onder het motto ‘het is altijd al zo geweest’. Op deze manier komen we natuurlijk nooit op het idee dat het ook anders kan, elke vorm van sociale innovatie wordt dan op voorhand in de kiem gesmoord, punt.