Proactieve inhibitie

Inhibitie is een moeilijke term die aangeeft dat informatie kan weggedrukt worden waardoor het niet meer tot onze parate kennis behoort, het is er nog wel maar het ligt ergens verscholen in ons geheugen. Logischerwijs is het omgekeerde ook mogelijk, informatie kan terug paraat gemaakt worden. Het spel van informatie ophalen, vervangen en wegdrukken noemt interferentie, aangeduid met pro- en retroactieve inhibitie. De vraag stelt zich wat dit met de economische crisis te maken heeft, kunnen we een verband leggen of is een dergelijke benadering te ver gezocht? Als benchmark kunnen we starten met wikipedia.

Vergeten

Vergeten kan verschillende oorzaken hebben. Het kan een gevolg zijn van een gebrekkige opslag van informatie (ook wel codering of inprenting genoemd), het niet kunnen vasthouden of niet meer kunnen kunnen terugvinden van informatie. Informatie wordt beter opgeslagen of ‘gecodeerd’ als het een bepaalde betekenis voor ons heeft (bijvoorbeeld door een woord met iets anders te associëren). Het vasthouden van informatie kan op twee manieren worden belemmerd. Indrukken of kennis kunnen passief vervagen, of kunnen op een meer actieve manier door interferentie met andere informatie uit het geheugen verdwijnen.

Inhibitie

Iets wat recent is geleerd kan bijvoorbeeld iets anders dat wij vroeger hebben geleerd weg- of onderdrukken. Men spreekt dan van retroactieve inhibitie. Ook het omgekeerde, proactieve inhibitie geheten, kan plaatsvinden: iets wat vroeger is geleerd kan iets anders dat later is geleerd onderdrukken. Ten slotte is het mogelijk dat we iets vergeten omdat we het niet meer kunnen terugvinden: het zit nog wel in het geheugen, maar we kunnen er niet meer bij. Terugvinden gaat makkelijker als we kunnen beschikken over een hulpmiddel of ‘cue’: zo kan een gezicht of een melodie ineens de herinnering terugbrengen van een ‘vergeten’ gebeurtenis uit het verre verleden.

Schuld

Binnen deze context kunnen we vervolgens gaan kijken naar hoe onze economie is opgebouwd, het monetaire systeem is volledig schuldgedreven en als alle schulden afbetaald worden dan is er geen geld meer in het circuit. Volgens deze configuratie genieten we onderwijs, onze hersenen worden dan ook overeenkomstig gecodeerd van waaruit het idee ‘geld=schuld’ ontstaat. Dit idee wordt bekrachtigd door de praktijk van alle dag, volledig in lijn met de inprenting zoals we die kennen en schools meegekregen hebben. Door deze methode wordt andere informatie weggedrukt, ooit geleerd maar geen parate kennis meer.

Neutraliteit van geld

Een goed voorbeeld is het economische grondbeginsel ‘neutraliteit van geld’, we kunnen strikt economisch gezien altijd geld bijdrukken maar de opgelegde koppeling ‘geld=schuld’ laat vermoeden dat zoiets niet kan. Genuanceerder, het drukken kan nog altijd maar niet zonder dat hier een schuld aan gekoppeld wordt, op deze manier verdwijnt economische basiskennis naar het collectief onbewuste waardoor een dogma ontstaat. De factor rente komt hier bovenop waardoor heel het economische systeem in een bepaalde richting wordt gestuwd, net zoals ons denken en bijhorende modus operandi.

Intuïtie

Op dat moment zijn we ahw geprogrammeerd en vrijwel onwetend conformeren we ons aan dit systeem, elke stelling die anders zegt zal dan als ‘onwaar’ gezien worden. Op deze manier wordt – geheel onbewust – realisme omgevormd tot conformisme. Het systeem heeft een ‘goedschiks-kwaadschiks’ kenmerk, al wie er de vruchten van plukt zal er geen probleem mee hebben, voor gedupeerden wordt dat verhaal heel anders. Naarmate het systeem pathologisch wordt, zal er steeds meer verzet tegenin gebracht worden. Intuïtief kunnen we dat aanvoelen maar dan weten we nog niet goed waar de klepel hangt, dit kan zich uiten in ‘wild’ protest zonder dat een oplossing gevonden wordt.

Machteloos

Intuïtief weten we dat er ‘iets’ niet klopt maar toch staan we machteloos tegen de door het systeem op gang gebrachte dynamieken. Op deze manier krijgen we een schizofrene toestand, voor- en tegenstanders staan loodrecht tegenover elkaar waarbij de voorstanders nog steeds onderhevig zijn aan de dogmatische inprenting. Langs de andere kant worden tegenstanders voor een dilemma geplaatst, uit het systeem stappen kan immers nare gevolgen hebben voor het individu en z’n omgeving. Anderzijds is het systeem blijven voeden tegengesteld aan wat de intuïtie ingeeft, het is een toestand die ons een onbehaaglijk gevoel geeft en onze integriteit onder druk kan zetten. Dit kan leiden tot een gevoel van machteloosheid die vaak gecamoufleerd wordt met allerhande rationaliseringen.

Doorbraak

Op de vraag hoe we dit dogma kunnen doorbreken, is het antwoord principieel eenvoudig. Door gebruik te maken van ‘cues’ kunnen we het geheugen heropfrissen opdat de neutraliteit van geld terug naar het collectieve bewustzijn gebracht wordt. Om dit te doen kunnen we een strategie ontwikkelen waardoor dit mogelijk gemaakt wordt. Vrij snel zal blijken dat de theorie veel minder eenvoudig is dan het lijkt, een dogma kan immers bijzonder hardnekkig zijn. Uiterst merkwaardig om zien is dat tegenstanders dit vaak zelf niet begrijpen en bijgevolg verzet aantekenen tegen het doorbreken van het dogma. Anders gezegd, er is dan wel een intuïtief weten maar het dogma is nog te dominant, tengevolge hiervan kan dan ook de grootste verwarring ontstaan.

Psyche

Aan de hand van deze eenvoudige vingerwijzingen komen we te weten dat de economische crisis volledig te maken heeft met de psyche, om deze reden dan ook een crisis van het denken dat ideologisch tot stand werd gebracht. Het is werkelijk ontnuchterend dat zoiets überhaupt kon gebeuren, toch vinden we in onze samenleving heel wat nobel studiewerk dat hiernaar verwijst. Anders gezegd, dit alles is niets nieuw onder de zon maar toch blijven we geteisterd worden door deze crisis, het dogma blijkt echter dermate ingeburgerd waardoor een doorbraak uiterst twijfelachtig wordt. En dit is niet omdat er geen oplossingen zijn, integendeel.

Systeemtechnisch

Het oppervlakkige debat doet geen goed aan deze zaak, hierdoor wordt maar al te vaak de essentie ondergraven waardoor de klepel gemist wordt, dit is quasi letterlijk te nemen. Dat de psyche hierin een rol speelt, kan echter makkelijk aangetoond worden. Immers, louter technisch kunnen we diverse problemen vrij eenvoudig oplossen, ter getuigenis het Reverse Debt System (RDS) waarmee alle schulden tot nihil herleid worden zonder kapitaals- of koopkrachtverlies. Hoe dat in z’n werk gaat kunnen we weerspiegelen in een aantal beelden, meer detail kan later aangeleverd worden.

Tragische grap

Wanneer we dit ludiek beschouwen dan is het leven als een computerprogramma, een aantal hebben onze hersenen geprogrammeerd zoals zij dat zagen en nietsvermoedend zijn we met z’n allen in deze val getrapt. En sterker, in het verlengde gaan we het dogma verdedigen en de oplossingen krachtdadig tegenwerken. Dit zou het leven tot een tragische grap maken, het is als strijden tegen virtuele getallen die louter technisch weggewerkt kunnen worden maar vervolgens ook dat ontkennen. Aandacht en ontvankelijkheid zijn dan ook primaire voorwaarden om ons te verlossen van deze absurde situatie, het is bijna ongeloofwaardig maar toch schijnt dit echt te gebeuren. De meer dan interessante vraag stelt zich wie dan de hersenen van de programmeurs heeft geprogrammeerd? Anders gezegd, wie treft er uiteindelijk schuld, niemand? Who’s fooling who?

Paradox

Het Reverse Debt System (RDS) kan gezien worden als een soort van sleutel om ons te bevrijden uit de (schulden)gevangenis waarin we ons bevinden, iets dat pas kan werken als de sleutel ook toegepast wordt. En dit is niet als limitatief te beschouwen, andere methoden komen evengoed in aanmerking. Het is dan alsof we eerst zelf onze hersenen dienen te herstellen alvorens we zicht kunnen krijgen op het dogma waar we onderhevig aan zijn. Technisch gezien is dit natuurlijk een uiterst interessant thema dat al onze aandacht verdient, de hamvraag is echter in hoeverre het dogma zelf niet de spelbreker zal worden. Ter afsluiting komt Mark Twain hier misschien wel tot z’n recht: “Het is makkelijker om de bevolking te bedriegen dan om ze uit te leggen waarom ze bedrogen worden”. To think about?